معنی فلک شناس - جستجوی لغت در جدول جو

فلک شناس

لغت نامه دهخدا

کسی که قدر نان ونمکی را که از دیگران خورده بداند، وفادار، سپاسگزار

آنکه زر و سیم ناسره را بشناسد، آنکه باطل را از حق تمیز دهد، کسی که مردم ریاکار را تشخیص دهد، برای مثال گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ / یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود (حافظ - ۲۲۶)

فرهنگ فارسی عمید

خاک شناس

کسی که انواع خاکها و خاصیت هر کدام جهت کشت و زرع را می شناسد

فرهنگ فارسی عمید

خاک شناس

(زَ خَ)

دانشمندی که اثرزمین های مختلف را برای کشت و زرعهای مختلف شناسد

لغت نامه دهخدا

نمک شناس

(گِ)

آنکه حق نمک بشناسد. مقابل حق نمک ناشناس. (آنندراج). باوفا. وفادار. سپاس گزار. (ناظم الاطباء). کسی که حق نان و نمکی که خورده ادا کند. حق شناس. (فرهنگ فارسی معین).
- امثال:
سگ نمک شناس به از آدمی ناسپاس

لغت نامه دهخدا

فلک پناه

(فَ لَ پَ)

پادشاهی بزرگ مرتبه که آستان او پناهگاه فلک است. (فرهنگ فارسی معین) : حضرت رفیع و درگاه فلک پناه... (لباب الالباب)

لغت نامه دهخدا

فلک جناب

(فَ لَ جَ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

قلب شناس

(پَ اَ کَ)

آنکس که سیم و زر قلب را شناسد. ممیز زری که در میانۀ آن مس یا روی بود. (آنندراج) ، که حق را از باطل تمیز دهد. که ریاکار را بشناسد